
باورکن صدامو باورکن
صدایی که تلخ و خسته ست
باورکن قلبمو باورکن
قلبی که کوهه ما شکسته ست
باورکن دستامو باور کن
که ساقه ی نوازشه
باورکن چشم منو باورکن
که یه قصیده خواهشه
وسوسه ی عاشق شدن الهتاب لحظه هامه
حسرت فریاد کردن اسم کسی باصدامه
اسم تو هر اسمی که هست مثل غزل چه عاشقانه ست
پر وسوسه مثل سفر مثل غربت صادقانه ست
باور کن اسممو باور کن
من فصل بارون و برگم
مطرود باغ و گل و شبنم
درختم درخت خشکی تو دست تگرگم
باورکن
همیشه باور کن که من به عشق صادقم
باورکن حرف منو باورکن
که من همیشه عاشقم
|